Gnoriste th Halkidiki

 

Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο από τα Νέα Μουδανιά ανατολικά μετά από 37 χμ. ή από τον Πολύγυρο νότια-νοτιοανατολικά επίσης μετά από 37 χμ. φθάνουμε στη Νικήτη, τη μεγαλύτερη κωμόπολη της περιοχής που στεγάζει το Δημαρχείο της Σιθωνίας και που έχει πάρει το όνομά της από την εκκλησία του Αγίου Νικήτα του 16ου αιώνα.

Δύο χιλιόμετρα μετά τη Νικήτη ο δρόμος διχάζεται πάλι. Αν συνεχίσουμε νότια ακολουθώντας την παραλιακή επαρχιακή οδό και διασχίζοντας ένα μαγευτικό τοπίο διακρίνουμε από ψηλά τα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά των μικρών όρμων του Τορωναίου κόλπου από την κορδέλα του δρόμου που γυρίζει γύρω από τα βουνά της Σιθωνίας με την πλούσια βλάστηση. Περνάμε από τις φανταστικές ακτές Καστρί, Άη-Γιάννης, Κοβιού, την ξακουστή ακτή Καλογριάς με θαλάσσια σπορ, την ακτή Ελιάς, την καταπράσινη ακτή Λαγόμανδρας και τις συνεχόμενες δαντελωτές παραλίες με τα σύγχρονα κάμπιγκ, επίσης τις γραφικές ακτές Τριπόταμος, Αζάπικο, Κουτσουπιά και Παράδεισος σχεδόν πριν μπούμε στο Νέο Μαρμαρά. Ακόμη, στα 8 χλμ. από τη Νικήτη στα αριστερά μας πάνω στο βουνό βρίσκεται ο οικισμός Άγιος Παύλος με το μοναστήρι της Αγίας Φωτεινής και στα 18 χμ. από τη Νικήτη, ακριβώς δίπλα στο Μαρμαρά, ο παραδοσιακός γραφικότατος οικισμός του Παρθενώνα που θυμίζει έναν οικισμό πριν από το 1960 σ’ ένα υψόμετρο 300 μέτρων από τη θάλασσα.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας πάντα παραθαλάσσια και αφού περάσουμε από τα Σπαλαθρονήσια και τις ακτές Τριστινίκα και Δεστενίκα, συναντούμε το χωριό Τορώνη στα 78 χμ. από Μουδανιά με τη θαυμάσια και μακριά παραλία του, μήκους 2 χμ., χτισμένο πάνω στα ερείπια της αρχαίας ομώνυμης πόλης από τα οποία σώζονται ελάχιστα, δείχνουν όμως το κύρος και τις διαστάσεις της. Αξιοσημείωτος είναι ο ναός του Αγίου Αθανασίου του 5ου αιώνα.

Από την Τορώνη, αν συνεχίσουμε νότια και ανατολικά στον παραθαλάσσιο δρόμο μας, διασχίζουμε το Πόρτο Κουφό, τον Κωφό λιμένα του Θουκυδίδη, ένα γραφικό λιμανάκι χτισμένο σε μια βαθιά εσοχή της θάλασσας, που αποτελεί όμως το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Ελλάδας. Η κατασκευή του είναι τέτοια ώστε μέσα στο χώρο του δεν ακούγεται καθόλου ο ήχος της έξω θάλασσας, στις βραχώδεις δε ακτές του σχηματίζονται σπηλιές σε μία από τις οποίες μπορεί ο επισκέπτης να μπει ακόμη και με βάρκα. Θεωρείται ο μεγαλύτερος ψαρότοπος της περιοχής.Μετά, παρακάμπτοντας το ακρωτήρι Δρέπανο στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου, στα 88 χμ. από Μουδανιά από το δρόμο που ήρθαμε και 98 χμ. από Μουδανιά από την άλλη πλευρά της Σιθωνίας, την πλευρά του Σιγγιτικού κόλπου, περνάμε από το όμορφο Καλαμίτσι, την ακτή Κληματαριά και το μαγευτικό Κριαρίτσι, ακτές με ατελείωτες αμμουδιές στο Σιγγιτικό πλέον κόλπο. Μετά δε και την ακτή Λιναράκι, καταλήγουμε στη Συκιά, το μεγαλύτερο χωριό της Σιθωνίας που βρίσκεται 2 χλμ. δυτικά έξω από το δρόμο μας και που πήρε το όνομά του από μία τεράστια συκιά που βρισκόταν έξω από το χωριό.

Από τη Συκιά επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο και μετά από 8 χμ. μικρών γραφικών ορμίσκων φθάνουμε στη Σάρτη, ένα χωριό χτισμένο στο γενικό χώρο της αρχαίας Σάρτης, με βαθυπράσινα νερά και με έντονη κίνηση τους θερινούς μήνες. 142 μόλις χμ. από τη Θεσ/νίκη, το χωριό τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε ιδιαίτερα δημοφιλές θέρετρο και η εντύπωση του επισκέπτη με την είσοδό του στο χωριό είναι εκθαμβωτική. Η θέα από το δρόμο είναι υπέροχη με τη μαγευτική παραλία να απλώνεται μπροστά μας και τα βαθυπράσινα βουνά να τη σκιάζουν από πάνω.

Τρία χιλιόμετρα βορειότερα και αφού περάσουμε από την ακτή Αχλάδα με τη μικρή μαρίνα της, συναντούμε το όμορφο Πλατανίτσι και άλλα 4 χμ. μετά, την ακτή Αρμενιστής με τις κάτασπρες πέτρες μέσα στα πράσινογάλαζα νερά της. Δεκατέσσερα χιλιόμετρα βορειότερα φθάνουμε στη Βουρβουρού, έναν θερινό οικισμό, επίσης με μεγάλη κίνηση το καλοκαίρι, πνιγμένο στα πεύκα και στις ελιές, αφού πρώτα περάσουμε από τις θαυμάσιες ακτές Λαγονήσι, Δημητράκια, Φτερωτή, Καρύδι, Πνευματικό και Πλατάνι και επισκεφτούμε τα δύο παλιά μετόχια των Αγιορίτικων μονών Κουτλουμουσίου και Ζωγράφου. Αξίζει επίσης να επισκεφτούμε τα εννέα νησιά που ξαπλώνονται από τη Βουρβουρού ως τον Όρμο Παναγιάς, δηλαδή το Αμπελίτσι, η Καλόγρια, το Περιστέρι, ο Άγιος Ισίδωρος και άλλα με μεγαλύτερο απ’ όλα το Διάπορο, των οποίων τα ακρογιάλια είναι εξίσου δαντελωτά με τις απέναντι ακτές και πολλά απ’ αυτά είναι και ερημικά

Συνεχίζοντας βόρεια και περνώντας από τις ακτές Κούνια, Λιβάρι (μια φυσική λιμνοθάλασσα), Καραγάτσι και Γαλήνη, τελικά, 6 χμ. μετά τη Βουρβουρού, βρίσκουμε τον Όρμο Παναγιάς, με το όμορφο λιμάνι του απ’ όπου διοργανώνονται θαλάσσιες διαδρομές γύρω από το Άγιο Όρος με τα γραφικά μοναστήρια του που κυριολεκτικά κρέμονται από τις απόκρημνες βουνοκορφές της χερσονήσου και τα οποία μπορεί κανείς να θαυμάσει σ’ αυτές τις διαδρομές.

Ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο μας βόρεια φθάνουμε στον Άγιο Νικόλαο, μια μικρή μεσόγεια και ρομαντική κωμόπολη, με παραδοσιακά σπίτια του 19ου αιώνα σε παλιά καλντερίμια. Μπορούμε επίσης να επισκεφθούμε τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Παρασκευής. Η περιοχή φημίζεται για την παραγωγή καλού κρασιού, τσίπουρου, μελιού και ελαιόλαδου. Συνεχίζοντας βόρεια μέσα από μια υπέροχη δενδροστοιχία, φθάνουμε στην ακτή Σαλονικιού, μια ανοιχτή παραλία ιδανική για ιστιοπλοϊα.